خشکی پوست چیست؟
خشکی پوست یک مشکل پوستی رایج است و در تمام سنین رخ می‌دهد. این مشکل خیلی جدی نیست، اما گاهی درمان آن سخت است. خشکی پوست ممکن است به بیماری‌های دیگر پوستی یا بیماری‌هایی مانند دیابت، کم کاری یا پرکاری تیروئید، سندرم شوگرن و سوء تغذیه مربوط باشد.
خشکی پوست چه نشانه‌هایی دارد؟
در این مشکل، پوست، ظاهری خشک و بی‌آب، پوسته‌‌پوسته، تحریک‌شده و ملتهب دارد. اگر پوستتان خشک است، احساس زبری و گاهی درد و خارش را تجربه می‌کنید. البته، در حالت شدیدتر، پوست دچار قرمزی و خارش شدید می‌شود. در نتیجه، ترک‌های عمیقی روی پوست ایجاد می‌شوند که ممکن است خونریزی کنند. همه این‌ها از نشانه‌های خشکی شدید پوست است.
از دیگر عوارض خشکی پوست می‌توان به ریزش ابروها اشاره کرد که در اثر خاراندن زیاد و مکرر ناحیه ابروها ایجاد می‌شود.
ساختار پوست خشک
پوست از بدن ما در برابر عوامل بیرونی و محیطی محافظت می‌کند. پوست ما سه لایه دارد. لایه‌ی زیرین، «هیپودرم» است که از بافت چربی، رگ و عصب تشکیل شده است.
لایه میانی پوست «درم» نام دارد. این لایه از بافت‌های همبند و الیاف کلاژن، فیبرهای الاستین، رگ‌های خونی، غدد چربی، فولیکول های مو و غدد عرقی تشکیل شده است. لایه‌ی رویی «اپیدرم» است که از کراتینوسیت تشکیل شده است.
سلول‌های سطح پوست در احاطه لایه‌های لیپید هستند. لایه‌های لیپید از کلسترول، اسیدهای چرب و سرامید تشکیل شده‌اند. لایه شاخی پوست (بیرونی‌ترین قسمت اپیدرم) وظیفه‌ی آبرسانی به پوست را بر عهده دارد. لیپیدها از تبخیر آب ذخیره شده در پوست جلوگیری می‌کنند.
غدد چربی و عرق که عوامل طبیعی رطوبت رسان پوست هستند با مشارکت در رطوبت رسانی به مواد تشکیل دهنده پوست به عنوان نگهدارنده‌های درونی رطوبت پوست عمل می کنند.
عوامل تاثیر گذار در نرمی بافت پوست
نرمی بافت پوست به میزان ذخیره آب آن بستگی دارد. هوای خشک (با رطوبت پایین) احتمالاً یکی از متداول‌ترین علت‌های خشکی پوست است. در خشکی پوست ذخیره آب پوست به طور مشهودی کاهش می‌یابد. به علاوه، خشکی پوست هنگامی رخ می‌دهد که لیپیدها تخلیه می‌شوند و آب کافی در لایه شاخی پوست برای عملکرد مناسب آن وجود نداشته باشد.
